کلّ زندگی در یک کلام....
چرا انسانها شبیه هم نیستند؟ تفاوتشون در چیه؟ اگه یه نگاه به اطرافتون بندازید، متوجه میشید که تنها تفاوت افراد مختلف با هم، فقط در یه چیزه: اینکه مهم زندگیشون چیه. اینکه چی به نظرشون پوچه و ارزش اون تو زندگیشون صفره؛ و چی براشون در حد مسأله مرگ و زندگی مهمه.
اگر چیزی واقعا برای کسی مهم باشه، روش تمرکز سوزان داره؛ طوری که تمام فضای ذهنش رو پر می کنه و در نتیجه کل زندگیش و دیدگاهش رو می سازه....؛ و اگر این مهم همون چیزی باشه که واقعا براش مهم و با ارزشه، دیگه پوچیات و سطح پایین ها رو اصلا نمی بینه، و همه چیز رو سر جای خودش و در حد ارزش خودش می بینه، و زندگیش از همه پوچیات خالی میشه و با نشاط واقعی و نهایت سرزندگی (همونطور که از زندگی یک انسان همین انتظار میره) زندگی می کنه. همه ناراحتی ها به دلیل عدم تمرکز سوزان روی مهمات زندگی و توجه به چیزهای دیگر است.... در حالیکه از یک انسان به طور نرمال انتظار میره که از همان ابتدا فقط روی مهمترین های زندگی اش تمرکز سوزان داشته باشد و سایر مسائل را تحت الشعاع آن بشناسد....
ناپلئون هیل میگه: اشتیاق نقطه ی شروع تمام موفقیت هاست.... انسان سرنوشت (شگفت انگیزی) می تواند داشته باشد اگر هدف بزرگی را انتخاب کند و آنقدر بر سر آن بایستد تا تمام فکر و ذهن او را مشغول کند.
مرحله بعد بدیهی سازی و اوج خ...ب... در حد بی نهایت است....