توجه به خود..

هر کی به هر جا رسید، (حتی اونایی که ازشون انتظار نمیرفت انقدر بتونند به جایی برسند..) به دلیل توجه به خودش رسید.. (یعنی خدا به این دلیل میرسوندش..)

 

میگفت:

تو هر چی از زندگی از اوج ایده آلم جدا موندم، فقط به خاطر فکر نکردن به "خودم" بود..

 

گفتم:

برعکس خیلی ها که خودخواهند.. چقدر تفاوت..

 

بهش گفتم..:

تو مشکلت فقط اینه که به جای اینکه کلّ زندگیت رو از منابع اصیل و سرچشمه های مربوطه پر کنی، مدام میخوای از دیگران (انسان های قابل قبول) تحلیل مسأله رو بشنوی..خب معلومه اینطوری همیشه ناراحتی (و حرص میخوری) و هیچ وقت سر جات قرار نمیگیری..

در حالیکه قبلاً خودت، بی توجه به حرف دیگران، زندگیت پر از پرداختن به سرچشمه ها و منابع اصیل در دو مورد مهمّ مد نظرت بود..

تو زندگیت قبلاً، فقط بر اساس تشخیص های خودت بود، و حتی حرف خوب های معمولی رو هم قبول نداشتی و نگاهت به فهم کامل تر و درست خودت بود که از سرچشمه منشأ میگرفت.. خودت انقدر تو مسیر بودی که درست و غلط اصیل رو تشخیص بدی و با سرمنشأ مسأله فقط کار داشته باشی..

که این لازمه اش این بود که زندگی روزمره ت رو با اصل مسأله پر کرده باشی و به اندازه کافی توش پیش رفته باشی..

 

گفت..:

 آره، درسته، من خیلی وقته که با اصل، 24 ساعت زندگیمو پر نکردم.. خودم حوصله نداشتم سر اصل و منشأ ماجرا و زندگی درستم برم، راه میونبر رو انتخاب کردم که برم از سایر خوب های معمولی جوّ درست رو بگیرم.. درسته.. من قبلاً انقدر به اصل میپرداختم که فقط نظر خودم رو از بین معمولی ها قبول داشتم..

 

** بعضی از خوانندگان اینجا فکر میکنند که مطالبی که با کلمات "گفت" و "گفتم" و.. مینویسم، تجربیات خودمه!.. این مطالب در واقع شامل درس ها و نکاتیه که از زندگی خیلی ها قابل برداشته و برای خودم و دیگرانی که اینجا رو میخونند، میتونه مفید باشه..