مسیر خاص خودت رو سفت بچسب..

انسان همیشه باید یه مسیر اصلی و مهم عملی که بسیار روش تعصب داره (که نمود عملی هم داشته باشه) یا ویژگی های مهمی که جزء جدایی ناپذیر مسیر وجودیشه رو سفت و محکم بگیره و ول نکنه تا بتونه تو گیر و دار زندگی و شرایط مختلف، درگیر فرعیات و حواشی نشه و مسیر اصلی و پیش برنده زندگی رو از دست نده.. تا بتونه نجات پیدا کنه..

وگرنه درگیر فرعیات شدن، یه جوری انسان رو بدبخت میکنه و از مسیر خارج میکنه که نمیدونه از کجا خورد و چطور اینطور شد..

هر کس، یه مسیر و یه سری ویژگی های اصلی و مهم و جدایی ناپذیر برای خودش داره و یه سری تمایلات فرعی وابسته به اون اصل.. که اگه توجهش و شش دانگ حواسش به اصل نباشه و اصل (که خیلی هم براش جذاب و مهمه) رو سفت نجسبیده باشه و یه کم به فرعیات بیشتر بها بده و واردش بشه، کارش تمومه.. و از مسیر خارج و بدبخت میشه..

همیشه باید برای حفظ اصل اعمال و ویژگی هامون برنامه داشته باشیم..