افق باز و روشن..

می‌گفت :

من تازگی ها متوجه شدم که از رنگ روشن خوشم میاد.. اگر دکور خونه است که ترجیحا سفید، با دیوارهای شیشه ای..  و اگر چیزهای دیگه است، صورتی کم‌رنگ، سبز کم‌رنگ، زرد کم‌رنگ، یا آبی کمرنگ.

می‌گفت..:

در حال حاضر تو یه شرایطی ام به لحاظ روحی که از زندگی تو خونه های دنج و دلباز خوشم میاد.. یعنی هم تا حد اندکی گرم و نرم باشه، و هم دلباز با پنجره های بزرگ باشه و اینکه طبقه دوم تا چهارم باشه و نماش یه طوری باشه که بشه انسان ها و رفت و آمدها رو دید.. و اگه نمای فضای سبز هم کنارش باشه که دیگه عالیه..

می‌گفت..:

کلا همزمان دنج و دلباز بودن مهمترین معیارمه برای خونه انتخاب کردن.. و البته وسایل خونه هم نباید خیلی زیاد باشه..، فقط وسایل ضروری.. و البته تا حدی هم شیک و مرتب باشه.. اما نه زرق و برق دار.. خونه بزرگ هم خوشم نمیاد.. اما خیلی کوچیک هم خوشم نمیاد فعلا ..  تا جایی که جای کافی برای حرکت موجود باشه..

گفتم :

امر دیگه ای باشه..؟ :) 

بعد ادامه دادم..: خیلی خوبه.. اما میدونی که انسان هر چی سطحش بالاتر میره، خونه رو کوچیک تر و حتی با سقف کوتاه تر میپسنده.. چون همه این دلباز بودن و روشن دیدن و حس خوب داشتن از درونش نشأت می‌گیره.. و دیگه نیاز به عوامل مادی بیرونیش نداره.. 

گفت:

بله، اما من به لحاظ روحی و حالات درونی، در حال حاضر تو این سطحم و این نوع محیط ها با روحیات و خود واقعی من منطبقه.. این سبک خونه به نفعمه فعلا .. کلا این چیزها به اندازه ای برام خوشاینده که بازتاب خود واقعیم باشه و برای تعدیل روحیات درونی و پیشروی در مسیرم کمک کننده باشه..

گفتم:

آره، میفهمم چی میگی.. اما واقعیت اینه که هیچ کدوم از این مسائل، به خودی خود مهم نیست.. بلکه حس راحتی و آرامش واقعیه که مهمه.. واقعیت اینه که انسان راحتی میخواد.. (در واقع یک راحتی ابتدایی رو به عنوان زیربنای زندگی طبیعی و بستر دوندگی و رشدش میخواد..)، که اون هم فقط از راهش به دست میاد..